In Frankrijk Vlakbij de Middellandse Zee, tussen de plaatsen Beziers en Montpellier, ligt vlak bij het dorpje Loupian een verlaten groeve die men vol heeft laten lopen met water, en er nu uitziet als een prachtig groen-blauw meertje. Een prachtige plek om te wandelen, maar nog veel meer een goede plek voor het vinden van grote fossiele oesters (Crassostrea gryphoides) uit het Mioceen (5,3 tot 23 miljoen jaar geleden) die tot wel 40 cm groot kunnen worden. In de hogere lagen kan men ook kleine haaietandjes vinden (ook Mioceen). Ik had deze vind-locatie al enige tijd terug van een zoekvriend gekregen maar het was er nooit van gekomen om er een bezoekje aan te brengen, maar toen ik in 2022 in de buurt was greep ik de gelegenheid aan deze volgelopen groeve eens te bezoeken, en vooral te kijken of ik wat van die mooi grote fossiele Oesters zou kunnen bemachtigen. Je mag er overigens niet zoeken tussen april en september in verband met het broedseizoen.
Het was een zonnige dag en warm, en ik reed vanaf het zuiden over een zandpad naar het meertje toe en parkeerde daar aan het zandpad. Het meertje ligt wat dieper dan het niveau van het land erom heen waardoor de oevers van het meertje omringt worden door hoge kliffen en het even zoeken was hoe veilig af te dalen naar beneden. Als snel vond ik twee kleine paadjes aan de zuidoostkant waar het afdalen redelijk gemakkelijk was.
Eenmaal beneden aangekomen waren de grote Fossiele Oesters zo gevonden. Bijna de gehele zuidwand van het meertje kent een laag van ongeveer anderhalve meter hoog waar hele en gebroken stukken van oesters gestapeld op elkaar liggen. Vanuit geologisch oogpunt prachtig om zo de geologische lagen te zien. Ingewikkelder was het om hele oesters te traceren en deze ook heel uit de wand te krijgen. De eerste pogingen mislukten omdat ik ze onvoldoende vrij maakte, en vanuit ongeduld ze er te snel uit wilde halen waardoor ze braken. Met meer geduld lukte het vervolgens om meerdere hele oesters eruit te halen. De zuidwand van het meertje viel tijdens het zoeken heerlijk in de schaduw waardoor er een lekker tempartuurtje was met wat wind, en waardoor het uithakken goed vol te houden was. Tevreden en met een rugzak vol oesters nam ik het paadje weer naar boven terug naar de auto. Op de weg naar boven zag ik duidelijk enkele kuilen en afgravingen waar eerdere zoekers waarschijnlijk naar haaientandjes hebben gezocht. Snel even gekeken of ik hier succes had. Ik vond een haaientandje van 1 cm groot, maar omdat ik er daarna geen meer vond ben ik er na een half uurtje maar mee gestopt. Tevreden reed ik terug naar mijn logeeradres waar ik meteen de oesters ben gaan schoonmaken van de uitgeharde kleilaag die erop en -in zat. Sommige oesters vielen bij het schoonmaken uiteen in hun boven- en onderklep waardoor prachtig te zien is dat de parelmoeren binnenkant door al die miljoenen jaren heen onbeschadigd is gebleven. zie foto's en filmpjes.