Betalen om toegang te krijgen tot een werkende groeve is natuurlijk wat minder avontuurlijk dan zoeken in de bergen, in een bos, of in een verlaten mijn. Maar als er een groeve is die je absoluut een keer bezocht moet hebben dan is het wel de Victoriamijn (Mina Ampliación a Vitoria) in Navajun in de Rioja provincie in Spanje. In deze mijn en groeve worden werelds beste, mooiste, en vooral perfect kubische pyrieten gevonden dat je bijna denkt dat ze door mensen handen gemaakt zijn. Voor een fiks toegangsbedrag mag je er een dagje zoeken. 

 

In 1965 werd deze pyrietafzetting in de Alcaram heuvels en onderdeel van de Barranco de la Nava bergketen ontdekt door Pedro Ansorena Garret. Hij bezat reeds een Galena-mijn vlak in de buurt toen op een dag een mijnwerker met een handvol gevonden pyrietkubussen bij hem kwam. Pedro Ansorena Garret vroeg en verkreeg een mijnlicentie op de plek van de pyrietafzetting en startte de Mina Ampliacion a Vitoria. Hij verloor al snel wat interesse in de mijn vanwege de onvoldoende commerciële mogelijkheden van het mijnen van de pyriet. Toen zijn zoon en huidige eigenaar Pedro Ansorena Conde in 1976 de prachtige pyrietkubussen meenam naar een mineralenshow in Frankrijk waar men razend enthousiast reageerde, besloten vader en zoon de pyrieten alsnog professioneel te gaan mijnen maar dan specifiek voor verzamelaars. Dit is een groot succes geworden. De pyrieten zijn een gewild object onder verzamelaars, waarbij vooral meerdere pyrieten in matrix en de in elkaar gegroeide pyrietclusters erg gewild zijn. 

        

Zo stond ik daar op een dag in september, vroeg in de ochtend, met twee zoekvrienden te wachten in het dorpje Navajun. Na even wachten was daar zoals afgesproken de voorman van de mijn, Raoul. Ik stapte bij hem in de auto en mijn twee maten in ons eigen busje, en samen reden we nog vier kilometer omhoog naar de mijnlocatie. Een leuk gesprek met Raoul volgde, een zeer aardige man die van alles vertelde over de mijn en zijn geschiedenis. Eenmaal aangekomen in de mijn werd duidelijk dat het niet druk was in de mijn. Naast ons drieën was er nog een Duitser met zijn vrouw waar we al pratende achter kwamen dat hij in het bezit is van een mineralenmuseum in de buurt van München bijna geheel gevuld met eigen vondsten (Allgauer Steinerlebniswelt). Een aanrader heb ik via andere mineralenvrienden begrepen, dus daar wil ik zeker nog een keertje langs gaan voor een bezoek. Verder waren er beneden aan de wand waar de beste pyrietclusters gevonden worden drie mijnwerkers aan het werk. Daar mochten we dus ook niet zoeken. Na een kleine instructie werd uitgelegd dat we mochten zoeken aan een klein wand iets hoger in de groeve of konden kijken in de storthopen waar net gestort was en waar makkelijk- en veel losse pyrietkubussen te vinden waren. 

 

Het was niet moeilijk veel te vinden. In de storthopen vonden we makkelijk veel losse hele kubussen tussen het puin, en soms zelfs dubbel- of triple in elkaar gegroeide kubusjes. Ook vonden we in de storthopen makkelijk pyrieten in matrix tot wel stukken van 30 cm groot. In de wand halverwege de groeve was het harder werken om met hamer en beitel stukken in matrix uit de wand te halen. Aan de ene kant van die wand waren de pyrieten mooi goud van kleur, aan de andere kant waren ze wat geoxideerd en daardoor wat regenboogkleurig.

Tevreden en met volle buit pakten we aan het einde van de dag al onze stukken in voor vervoer naar Nederland. We knoopten nog een praatje aan met eigenaar Pedro en mochten met hem nog mee naar zijn werkplaats en winkel. Zo konden we een kijkje nemen in de werkplaats waar medewerkers stukken schoonmaakte en prepareerde voor internationale verkoop. Ook liet Pedro ons een deel van zijn eigen collectie bewonderen op zijn werkkamer waar prachtige en vooral enorm grote stukken tussen zaten. Uiteindelijk voor mezelf nog een mooi stukje gekocht in de winkel. Tevreden reden we terug naar het hotel voor een lekkere douche en hapje eten. 

Did it, done it, liked it !!

 

Bij het schrijven van dit stukje maanden later realiseer ik me dat de dozen met pyrieten in matrix nog steeds in de kelder staan te wachten om geprepareerd te worden. Helaas nog geen tijd voor gehad. Ik moet ook nog even uitzoeken hoe de stukken het best te prepareren omdat de matrix wat zacht en vettig is en makkelijk kan splijten. Wanneer ik een aantal stukken geprepareerd heb zal ik foto's ervan delen op deze pagina.

 

Een prachtig stuk in bezit van de eigenaar van de mijn

 

Navajun